هیدروسل

هیدروسل، تجمع مایع غالباً بین لایه ی احشایی و جداری تونیکا واژینالیس بیضه ها است، هر چند ممکن است مایع در طناب بیضه ای نیز جمع شود. این وضعیت شایع ترین علت تورم بیضه هاست. در هنگام تولد از هر 10 نوزاد، یک نوزاد هیدروسل دارد که معمولاً در طی یک سال اول زندگی بدون درمان برطرف می شود. هیدروسل حاد عمدتاً در مردان بالغ بالای 40 سال ایجاد می شود؛ این وضعیت شایع ترین علت تورم بیضه هاست. در هنگام تولد از هر 10 نوزاد، یک نوزاد هیدروسل دارد که معمولاً در طی یک سال اول زندگی بدون درمان برطرف می شود. هیدروسل حاد عمدتاً در مردان بالغ بالای 40 سال ایجاد می شود؛ این حالت ممکن است در ارتباط با التهاب (مثلاً پرتودرمانی)، عفونت، اپیدیدیمیت، صدمه ی موضعی، و یا بیماری های عفونی سیستمیک (مانند اوریون) ایجاد شود. هیدروسل مزمن می تواند در ارتباط با عدم تعادل بین ترشح و جذب مایعات در تونیکا واژینالیس ایجاد شود. در معاینه جسمی، یک توده ی بدون درد، خارج از بیضه که نور را به سهولت عبور می دهد، مشاهده می شود. برای افتراق هیدروسل از فتق، از روش عبور دادن نور نیز می توان استفاده کرد؛ در هیدروسل نور عبور می کند، ولی در فتق در صورت گرفتن منبع نور مثل چراغ قوه، نور عبور نمی کند. در مورد هیدروسل های بزرگ، به منظور افتراق، از سونوگرافی استفاده می شود.

معمولاً درمان لازم نیست، فقط وقتی هیدروسل سفت شده و موجب فشار روی گردش خون بیضه شود یا حجم اسکروتوم بزرگ شده و موجب ناراحتی و یا خجالت بیمار شود، تحت درمان قرار می گیرد. درمان هیدروسل شامل جراحی یا آسپیراسیون توسط سوزن است. در درمان جراحی (هیدروسلکتومی) به طور سرپایی و تحت بی هوشی عمومی یا نخاعی انجام می شود. هدف درمان، پیشگیری از عود هیدروسل است. در جراحی دو لایه ی تونیکا واژینالیس یا خارج می گردد یا روی هم دوخته می شود. ممکن است یک درن برای تخلیه ی ترشحات مورد نیاز باشد و به بیمار توصیه می شود که تا چند روز بعداز عمل از یک پانسمان حجیم روی برش جراحی استفاده کند. برای کاهش تورم، طی 24 ساعت اول کیسه ی یخ روی ناحیه ی اسکروتوم قرار داده می شود. می توان برای راحتی و حمایت ناحیه تا مدتی از شورت های محکم مخصوص ورزشکاران استفاده کرد. خطرات جراحی شامل بروز هماتوم در بافت های نرم اسکروتوم، عفونت یا صدمه به اسکروتوم است.

آسپیراسیون با سوزن، راه درمان دیگری برای خارج کردن مایع از اسکروتوم است. از آن جا که تجمع مجدد مایع شایع است، به دنبال این درمان ممکن است ماده ی سخت کننده (اسکلروزان) برای پیشگیری از عود تزریق شود. عوارض بالقوه شامل عفونت و درد اسکروتوم است.