طر ح درس آشنایی با بیماری های داخلی و فایل های تدریس جلسات ترم سوم کارشناسی اتاق عمل

برای دریافت روی لینک زیر کلیک کنید

فرم_برنامه_دوره_آشنایی_با_بیماری_های_داخلی.doc

دریافت فایل  جلسات بیماری های داخلی 

قلب_جلسه_اول_بیماری_های_داخلی.ppt

خون_جلسه_دوم_و_سوم.ppt

سیستم_عضلانی_اسکلتی_جلسه_چهارم.ppt

استئو_آرتریت_(Osteoarthritis)_جلسه_پنجم.ppt

آناتومی_وفیزیولوژی_عصبی_جلسه_ششم.ppt

سردرد_headache_[جلسه_هفتم.ppt

جلسه_هشتم__پنومونی_.pptx

تیروئید.ppt

نظر خواهی از دانشجویان

لطفا در قسمت نظرات دانشجویان عزیز کارشناسی اتاق عمل و پرستاری به این سوال جواب دهند 

از استاد خود در زمینه تدریس و آموزش چه انتظاراتی دارید ؟

با تشکر 

هیدروسل

هیدروسل

هیدروسل، تجمع مایع غالباً بین لایه ی احشایی و جداری تونیکا واژینالیس بیضه ها است، هر چند ممکن است مایع در طناب بیضه ای نیز جمع شود. این وضعیت شایع ترین علت تورم بیضه هاست. در هنگام تولد از هر 10 نوزاد، یک نوزاد هیدروسل دارد که معمولاً در طی یک سال اول زندگی بدون درمان برطرف می شود. هیدروسل حاد عمدتاً در مردان بالغ بالای 40 سال ایجاد می شود؛ این وضعیت شایع ترین علت تورم بیضه هاست. در هنگام تولد از هر 10 نوزاد، یک نوزاد هیدروسل دارد که معمولاً در طی یک سال اول زندگی بدون درمان برطرف می شود. هیدروسل حاد عمدتاً در مردان بالغ بالای 40 سال ایجاد می شود؛ این حالت ممکن است در ارتباط با التهاب (مثلاً پرتودرمانی)، عفونت، اپیدیدیمیت، صدمه ی موضعی، و یا بیماری های عفونی سیستمیک (مانند اوریون) ایجاد شود. هیدروسل مزمن می تواند در ارتباط با عدم تعادل بین ترشح و جذب مایعات در تونیکا واژینالیس ایجاد شود. در معاینه جسمی، یک توده ی بدون درد، خارج از بیضه که نور را به سهولت عبور می دهد، مشاهده می شود. برای افتراق هیدروسل از فتق، از روش عبور دادن نور نیز می توان استفاده کرد؛ در هیدروسل نور عبور می کند، ولی در فتق در صورت گرفتن منبع نور مثل چراغ قوه، نور عبور نمی کند. در مورد هیدروسل های بزرگ، به منظور افتراق، از سونوگرافی استفاده می شود.

معمولاً درمان لازم نیست، فقط وقتی هیدروسل سفت شده و موجب فشار روی گردش خون بیضه شود یا حجم اسکروتوم بزرگ شده و موجب ناراحتی و یا خجالت بیمار شود، تحت درمان قرار می گیرد. درمان هیدروسل شامل جراحی یا آسپیراسیون توسط سوزن است. در درمان جراحی (هیدروسلکتومی) به طور سرپایی و تحت بی هوشی عمومی یا نخاعی انجام می شود. هدف درمان، پیشگیری از عود هیدروسل است. در جراحی دو لایه ی تونیکا واژینالیس یا خارج می گردد یا روی هم دوخته می شود. ممکن است یک درن برای تخلیه ی ترشحات مورد نیاز باشد و به بیمار توصیه می شود که تا چند روز بعداز عمل از یک پانسمان حجیم روی برش جراحی استفاده کند. برای کاهش تورم، طی 24 ساعت اول کیسه ی یخ روی ناحیه ی اسکروتوم قرار داده می شود. می توان برای راحتی و حمایت ناحیه تا مدتی از شورت های محکم مخصوص ورزشکاران استفاده کرد. خطرات جراحی شامل بروز هماتوم در بافت های نرم اسکروتوم، عفونت یا صدمه به اسکروتوم است.

آسپیراسیون با سوزن، راه درمان دیگری برای خارج کردن مایع از اسکروتوم است. از آن جا که تجمع مجدد مایع شایع است، به دنبال این درمان ممکن است ماده ی سخت کننده (اسکلروزان) برای پیشگیری از عود تزریق شود. عوارض بالقوه شامل عفونت و درد اسکروتوم است.

 

سرطان بیضه

سرطان بیضه

اگرچه تنها 1% از تمام سرطان ها در مردان سرطان بیضه است، این سرطان شایع ترین سرطان در مردان 15 تا 35 ساله است. تخمین زده می شود که 8400 مرد در سال مبتلا به سرطان بیضه می شوند و 380 نفر در هر سال به علت سرطان بیضه فوت می کنند. سرطان بیضه دومین بدخیمی شایع در مردان بین 35 تا 39 سال است. بنا به دلایل ناشناخته، بروز جهانی سرطان بیضه در طی 40 سال گذشته بیشتر از دو برابر افزایش یافته است. به دلیل پیشرفت در درمان های سرطان، سرطان بیضه به میزان زیادی قابل درمان است و معمولاً از سرطان های قابل علاج است. میزان بقای نسبی پنج ساله

ادامه نوشته

تورژن بیضه

تورژن بیضه

تورژن بیضه، یک اورژانس جراحی است که برای اجتناب از از بین رفتن بیضه باید بلافاصله تشخیص داده شده و درمان شود. توژن بیضه، چرخش بیضه است، که موجب چرخش عروق خونی و طناب اسپرماتیک می شود و در نتیجه در خون رسانی و گردش خون وریدی و سرخرگی بیضه و نواحی اطراف آن در اسکروتوم مانع ایجاد می کند. بیمار با درد ناگهانی بیضه که در طی یک تا دو ساعت ایجاد شده، با یا بدون حادثه قبلی و مساعد کننده مراجعه می کند. تهوع، حالت گیجی و تورم بیضه نیز ممکن است وجود داشته باشد. در معاینه ی جسمی، حساسیت بیضه، بالا رفتن یک بیضه، ضخیم شدن طناب اسپرماتیک و تورم و درد اسکروتوم ممکن است وجود داشته باشد. اگر تورژن را نتوان به صورت دستی اصلاح کرد، عمل جراحی برای رفعی پیچش طناب اسپرماتیک و محکم کردن هر دو بیضه در وضعیت مناسب برای پیشگیری از عود، باید در طی 6 ساعت بعداز بروز علایم انجام شود تا بیضه ی بیمار حفظ شود. بعداز 6 ساعت به دلیل اختلال گردش خون، خطر از دست رفتن بیضه افزایش می یابد. 

اپیدیدیمیت

اپیدیدیمیت

اپیدیدیمیت، عفونت اپیدیدیم است که معمولاً از مجرا، مثانه یا پروستات عفونی انتشار یافته است. میزان بروز اپیدیدیمیت در ایالات متحده کمتر از 1 نفر در 1000 مرد در سال است. بیشترین میزان بروز آن در مردان 19 تا 35 سال است. در 5% تا 10% از مردان مبتلا اپیدیدیمیت حاد به صورت دو طرفه ایجاد می شود. عوامل خطر عفونت اپیدیدیمیت شامل جراحی اخیر یا روش های درمان که با مجاری ادراری سروکار داشته اند، رفتارهای جنسی پرخطر، سابقه ی ابتلا به بیماری های منتقله از راه جنس و داشتن سوند ادرار به مدت طولانی است.

 

پاتوفیزیولوژی

در 80% بیماران از یک ارگانیسم ایجاد کننده را می توان شناسایی کرد. علت ایجاد کننده ی عمده در مردان قبل از بلوغ، مردان مسن و نیز مردان همجنس باز، ای کولای است، هر چند در مردان مسن این وضعیت ممکن است ناشی از انسداد ادرای باشد. در مردان فعال از نظر جنسی که در سنین 35 سال و جوان تر هستند، عامل ایجاد کننده باکتری و مرتبط با بیماری های منتقله از راه جنسی است (مثل کلامیدیا تراکوماتیس و نیسریا گونوره). عفونت از راه مجرای ادراری و انزالی، به طرف داخل و بالا می رود و به مجرای منی و سپس اپیدیدیم می رسد.

 

علایم بالینی

اپیدیدیمیت غالباً به آهستگی و در طی 1 تا 2 روز ایجاد می شود، با تب خفیف، لرز و سنگینی در بیضه ی مبتلا شروع می شود. بیضه ها به طور فزاینده ای نسبت به فشار و کشش حساس می شوند. بیمار ممکن است درد یک طرفه و آزردگی مجرای مغبنی در امتداد مجرای منی، درد و تورم در ناحیه ی اسکرومتوم و کشاله ی ران را گزارش کند. اپیدیدیم متورم شده و بسیار دردناک می شود، گاهی ترشح مجرا دیده می شود. ادرار بیمار ممکن است دارای چرک (پیوری) و باکتری (باکتریوری) باشد. بیمار هنگام مقاربت و انزال ممکن است درد داشته باشد. بیمار ممکن است تکرر ادرار، اجبار و اضطرار برای ادرار، سوزش ادرار و افزایش درد بیضه هنگام دفع مدفوع را گزارش کند.

 

بررسی و یافته های تشخیصی

بررسی آزمایشگاهی شامل تجزیه ی ادرار، شمارش کامل گلبولی، رنگ آمیزی گرم، کشت ترشحات مجرا یا پروب DNA و ارجاع بیماران فعال از نظر جنسی برای آزمایش سیفیلیس و HIV می باشد. هرگز نباید درد حاد بیضه را نادیده گرفت و باید آن را از تورژن بیضه که یک اورژانس جراحی است، تمیز داد.

 

تدابیر طبی

انتخاب آنتی بیوتیک بستگی به ارگانیسم ایجاد کننده دارد. اگر اپیدیدیمیت با یک بیماری منتقله از راه جنسی مرتبط باشد، شریک جنسی بیمار نیز باید تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار گیرد. در صورتی که بیمار طی 24 ساعت اول بعداز شروع درد مراجعه کند، ممکن است از یک ماده ی بی حس کننده ی موضعی برای تسکین درد طناب اسپرماتیک استفاده شود. درمان حمایتی شامل کاهش فعالیت جسمی، حمایت اسکروتوم و بالا بردن آن، کیف یخ، داروهای ضد التهاب، مسکن ها، بلوک رشته ی عصبی و حمام نشیمن است. از سوندگذاری باید اجتناب شود و بیمار از نظر تشکیل آبسه نیز مورد مشاهده و بررسی قرار می گیرد.

در اپیدیدیمیت مزمن طی یک دوره ی 4 تا 6 هفته ای آنتی بیوتیک تجویز می شود. ممکن است در مورد بیمارانی که دچار دوره های عود کننده و ناتوان کننده ی اپیدیدیمیت و یا وضعیت مزمن و دردناک می شوند، اپیدیدیمکتومی (خارج کردن اپیدیدیم از بیضه) انجام شود. ممکن است عبور اسپرم در اپیدیدیمیت طولانی مدت مسدود شود. در صورتی که انسداد دو طرفه باشد، ممکن است به عقیمی منجر شود.

 

تدابیر پرستاری

بیمار تحت استراحت در تخت قرار داده می شود، به منظور پیشگیری از کشش روی طناب اسپرماتیک و نیز بهبود تخلیه ی وریدی و تسکین درد، اسکروتوم با کمک یک حوله ی تا شده یا یک پل اسکروتومی بالا آورده می شود. تا وقتی التهاب حاد فروکش کند، داروهای آنتی بیوتیک طبق تجویز به بیمار داده می شوند. کمپرس سرد متناوب روی اسکروتوم می تواند به تسکین درد کمک کند. سپس گرمای موضعی یا حمام نشیمن ممکن است به برطرف کردن التهاب کمک کنند. برای کاهش درد، مسکن ها، طبق دستور مورد استفاده قرار می گیرند.

پرستار بیمار را راهنمایی می کند که از زور زدن، بلند کردن اجسام سنگین و تحریک جنسی تا هنگامی که عفونت تحت کنترل درنیامده است، خودداری کند. بیمار باید مصرف مسکن و آنتی بیوتیک را طبق تجویز ادامه داده و در صورت لزوم برای تخفیف ناراحتی از کیف یخ استفاده کند. بیمار باید آگاه شود که برای برگشت اپیدیدیم به حالت طبیعی، 4 هفته یا بیشتر زمان لازم است.

اورکیت

اورکیت

یک پاسخ نادر، حاد التهابی در یک و یا هر دو بیضه است که به عنوان عارضه ی یک عفونت عمومی یا انتشار از اپیدیدیمیت ایجاد می شود. اورکیت به وسیله ی عوامل باکتریایی، ویروسی، تک یاخته ای یا انگلی ایجاد می شود. میکروارگانیسم ها می توانند از راه خون، سیستم لنفاوی و یا غالباً حرکت از مسیر مجرای ادرار، مجرای منی و اپیدیدیم به بیضه راه پیدا کنند. عوامل باکتریایی در مردان فعال از نظر جنسی، معمولاً از اپیدیدیمیت به بیضه انتشار می یابند. ارگانیسم های ایجاد کننده نیز شامل نیسریاگونوره، کلامیدیا تراکوماتیس، ای. کولای، کلبسیلا، سودوموناس آئروژینواز، گونه های استافیلوکوک و گونه های استرپتوکوک هستند. اوریون یکی از علل شایع بروز اورکیت است. در حدود 30% از افرادی که پس از بلوغ به اوریون مبتلا می شوند، اورکیت ایجاد می شود. 4 تا 6 روز بعداز شروع التهاب غدد پاروتید، اورکیت بروز می کند و در یک سوم از مردان مبتلا درجاتی از آتروفی بیضه به وجود می آید.

علایم و نشانه های اورکیت شامل تب، درد که ممکن است از خفیف تا شدید باشد، حساسیت در یک یا هر دو بیضه، تورم یک طرفه یا دو طرفه ی بیضه ها، ترشحات از آلت، وجود خون در مایع منی و لکوسیتوز هستند.

درمان اورکیت بستگی به این دارد که ارگانیسم ایجاد کننده ویروس یا باکتری باشد. اورکیت باکتریایی توسط آنتی بیوتیک و تدابیر حمایتی و تسکینی درمان می شود. اگر علت ایجاد کننده ی اورکیت یک بیماری منتقله از راه جنسی باشد، باید همسر بیمار نیز تحت درمان قرار گیرد. اورکیت ویروسی با استراحت و درمان حمایتی، بالا بردن اسکروتوم، کیف یخ برای کاهش تورم، داروهای مسکن و داروهای ضد التهاب درمان می شود. اورکیت دوطرفه می تواند در برخی از مردان که در سنین بعداز بلوغ هستند و دچار اوریون نشده اند یا در دوره ی کودکی واکسیناسیون ناکافی داشته اند، توصیه می شود.

 

مزاياي سيستم ساكشن بسته Closed Suction System

مزاياي سيستم ساكشن بسته Closed Suction System 

اغلب بيماراني كه در بخش مراقبت‌هاي ويژه (ICU) بستري مي‌شوند نيازمند حمايت هاي تنفسي براي مدت هاي طولاني هستند .يكي از مشكلات اداره راه هوايي بيمار در بخش مراقبت‌هاي ويژه، روند ساكشن كردن تراشه بيمار است زيرا كه ترشحات بيمار مي‌تواند مخاطرات زيادي از نظر آلودگي تراشه و باكتري‌هاي حفره دهاني يا معده براي وي ايجاد كند . بالعكس ممكن است اين آلودگي در خلال روند ساكشن كردن با تسهيل امكان تماس مستقيم بين بيمار و هواي اتاق رخ دهد.

 

در بـخـش مـراقبـت‌هـاي ويـژه  (ICU) حـدود 28-8% از بيماران ‌تحت تهويه مكانيكي دچار پنومونيناشي از تهويه مــكـــانـيـكــي ) VAP: ventilator associated pneumonia( مي‌شوند كه  ‌عامل مهمي در افزايش مورتاليته و مـوربـيـديـتـه اسـت. ‌كـلـونـيـزاسـيون اروفارنكس با مـيـكـروارگـانـيـسـم‌هـاي پـاتـوژن مي‌تواند منجر به بــروز VAPدر ICU شــود . حـفــظ بـهـداشـت دهـان اقـدامـي كليدي در راستاي كاستن از موارد VAP است اما به تنهايي موثر نيست .

روش هاي متداول مراقبت هاي فعلي
روش‌هاي مراقبت متعددي براي بيماران تحت تهويه مكانيكي به كار گرفته شده تا خطرات بروزVAP را در بـيـمــاران بـكــاهــد.يـكــي از رايـج تـريـن روش‌هـاي حـمـايـتـي بـراي بـيـمـاران تـحـت تهويه مــكــــانــيــكــــي روش ســــاكــشــــن كــــلاســيــــك بــــاز)OS:open classical suction(  كه اصطلاحاً روش باز خوانده مي‌شود است. در اين روش ساكشن داخل تراشه با استفاده ازكاتتر يك بار مصرف انجام مي شود. در روش باز  بيمار از ونتيلاتور جداشده و يك كاتتر ساكشن معمولي از طريقه لوله تراشه به داخل ناي رانده مي‌شود وسپس عمل ساكشن يا مكش ترشحات صورت مي‌گيرد.  
در روش ديگـر ، انجـام سـاكشـن از طريق يك سيستم بسته closed suction system( :)CS متصل بيـن لـولـه تراشه و ونتيلاتور صورت مي‌گيرد كه اصطـلاحـا روش بستـه خوانده مي‌شود و در اين روش امكان وارد كردن كاتتر ساكشن به داخل راه هوايي بدون جداكردن بيمار از ونتيلاتور صورت مي‌گيرد .لوله تراشه سيستم بسته به صورت چند بار مصرف مورد استفاده قرار مي گيرد. 

مزاياي سيستم بسته
‌به راحتي مي‌توان از بروز عوارضي همچون تغييرات فشار خون شرياني، آريتمي، افزايش فشار داخل جمجمه و كاهش اكسيژن خون جلوگيري به عمل آورد.  
‌با بسته بودن ارتباط بين ونتيلاتور و بيمار در طـي عـمـلـيـات سـاكـشـن تـراشه ،آلودگي محيط و پرسنل  و خود بيمار محدود شده و از كاهش حجم ريـه و derecruitment در بيماران دچار هيپوكسي شديد جلوگيري به عمل مي آيد، پديده‌اي كه در ساكشن باز كلاسيك معمولا رخ مي‌دهد.  
‌ساكشن بسته سبب اختلالات فيزيولوژيك كمتري در بيمار شده و همراه با عوارض كمتري حينساكشن است.  
‌روش مـقــرون بـه صـرفـه‌اي بـراي سـاكـشـن تــراشــه اسـت. اگـر چـه سيستـم سـاكشـن بستـه بـه خـودي خود هزينه  بالايي دارد  اما در مقايسه با سيستم ساكشن باز ( دو پرستار ، دستكش استريل و چند كاتتر ساكشن ) به منابع انساني و وسائل يك بار مصرف كمتري نياز دارد.

 

ساکشن لوله تراشه

هنگام ساکشن تراکیال باید موارد زیر را رعایت نمائید

1. بررسی علائم و نشانه ها ی نیاز به ساکشن

2. توضیح علت ساکشن برای بیماران هوشیار

پوزیشن بیمار باید 45 درجه باشد ( پیشگیری

از آسپیراسیون

3. شستن دست ها قبل از ساکشن

4. انتخاب  سوند ساکشن  استریل سایز مناسب( قطر سوند ساکشن کمتر از1/2 قطر لوله تراشه باشد )

6. قبل از ساکشن باید بیمار را توسط 3تا5 تنفس با اکسیژن100% و آمبوبگ هیپرونتیله و هیپر اکسیژنه  کرد( به منظور جلوگیری از آتلکتازی در ضمن ساکشن)

7. استفاده از دستکش استریل حین ساکشن

8. سر سوند ساکشن باید با سرم نرمال سالین مرطوب شود

9. هنگام وارد کردن سوند به هیچ عنوان نباید ساکشن برقرار باشد

10. سر سوند باید به آرامی به صورت دورانی به پایین رانده شود 

11. ساکشن نباید بیش از 15-10 ثانیه طول بکشد

12. هنگام خارج کردن سوند ساکشن همچنان باید به صورت دورانی انجام شود

13. پس از خارج کردن سوند ساکشن بیمار باید توسط آمبوبگ متصل به اکسیژن هیپر ونتیله شود

14. زمان بین هربار ساکشن باید 30-20 ثانیه باشد

15. در صورتی که ترشحات داخل تراشه غلیظ و چسبنده بود 3-2 سی سی سرم نرمال سالین به داخل لوله تراشه ریخته بعد سه تا چهار تا تهویه با آمبوبگ مجدد ساکشن نمائید

16. در صورت بروز ضربانات زود رس بطنی عمل ساکشن کردن متوقف شده پس از اکسیژناسیون و هیپر ونتیلاسیون   و برطرف شدن ریتم قلبی مجدد اقدام به ساکشن شود

17 . در صورتیکه بیمار تحت PEEPقرار دارد دفعات و  زمان ساکشن کردن را به حداقل برسانید

 

براي عملکرد بهتر در امتحان توصيه هاي زير را بکار بنديد:

800x600

براي عملکرد بهتر در امتحان توصيه هاي زير را بکار بنديد:

1- با آمادگي کامل و به موقع در سر جلسه امتحان حاضر شويد. وسايل مورد نياز مثل مداد، خودکار، ماشين حساب، لغت نامه و ساعت را به همراه داشته باشيد. با اين کار همه چيز در دسترس شما خواهد بود و نيازي به قرض گرفتن وسايل ديگران پيدا نخواهيد کرد.

2- با اطمينان خاطر و آرامش کامل در امتحان شرکت کنيد. مثبت انديشي کنيد. همواره اين جملات را در ذهن خود تکرار کنيد: " من براي امتحان کاملا آماده ام و به خوبي از عهده آن برمي آيم. " نگراني را از خود دور کنيد. هر گاه احساس نگراني کرديد، چند نفس عميق بکشيد تا آرام شويد. قبل از امتحان با دوستانتان راجع به اضطراب و دلشوره صحبت نکنيد. بهتر است بدانيد که نگراني همچون يک بيماري مسري قابل سرايت به ديگران است.

3- آرام ولي هوشيار باشيد. اگر حق انتخاب داريد، مکان مناسبي را براي نشستن انتخاب کنيد. نيمکتي را انتخاب کنيد که بر روي آن فضاي کافي براي کار داشته باشيد. به پشتي نيمکت تکيه دهيد و راحت باشيد.

4- در ابتدا نگاهي گذرا به سؤالات بيندازيد. حدودا 10% از وقت خود را براي اين کار صرف کنيد. کلمات کليدي ( در سؤالات ) را مشخص کنيد و براي پاسخ دادن به سؤالات زمانبندي کنيد. در حاليکه سؤالات را مي خوانيد، نکاتي که به ذهنتان مي رسد و مي توانيد مفيد باشد را در کنار آنها يادداشت کنيد.

5- براي پاسخگويي به سؤالات از يک برنامه منظم پيروي کنيد. ابتدا به سؤالات ساده تر پاسخ دهيد و بعد به آنها که نمره  بيشتري دارند. سپس به ترتيب به سوالاتي پاسخ دهيد که:
- مشکل تر هستند.
- جواب دادن به آنها وقت بيشتري مي گيرد.
- نمره کمتري دارند.

6- در امتحانات تستي براي انتخاب پاسخ درست دقت کنيد.
- ابتدا پاسخهايي را که مي دانيد اشتباه است، کنار بگذاريد.
- اگر تست نمره منفي ندارد، از بين پاسخهاي باقي مانده، پاسخ صحيح را انتخاب نماييد و يا حدس بزنيد.
- اگر امتحان نمره منفي دارد و شما دليل خاصي براي انتخاب پاسخ خود نداريد، حدس نزنيد.
- شک نکنيد، معمولا اولين گزينه اي که انتخاب مي کنيد، پاسخ صحيح است. پس پاسخ خود را تغيير ندهيد، مگر اينکه واقعا به نتيجه قطعي رسيده باشيد.

  7- در امتحانات تشريحي، قبل از پاسخ دادن به سؤالات خوب فکر کنيد.
- ابتدا نکات مهمي را که راجع به سؤالات به دهنتان مي رسد، در چرک نويس يادداشت کنيد.
- اين نکات را به ترتيب شماره گذاري کنيد.
- سپس آنها را تنظيم کرده و پاکنويس کنيد.

8- در پاسخ به سؤالات تشريحي، به اصل موضوع بپردازيد و حاشيه نرويد.
- در جمله اول موضوع اصلي را بيان کنيد.
- مقدمه اي براي آن بنويسيد.
- سپس موضوع را با جزئيات بيشتري شرح دهيد.
- به سؤال توجه کنيد و فقط به آنچه از شما خواسته شده پاسخ دهيد. از توضيحات غير ضروري و مثالهاي اضافي بپرهيزيد.

9- 10% از وقت امتحان را براي مرور مطالب کنار بگذاريد.
- براي ترک کردن جلسه امتحان عجله نکنيد.
- در انتها تمام سؤالات را مرور کنيد.
- مطمئن شويد که به تمام سؤالات پاسخ داده ايد.
- پاسخ ها را يک بار ديگر بخوانيد و در صورت لزوم جمله بندي، املاي کلمات و … را تصحيح کنيد.

10- وقتي نتيجه امتحان را گرفتيد، آن را بررسي کنيد.
- به اشکالات خود توجه کرده و سعي کنيد در آن زمينه بيشتر مطالعه کنيد.
- براي امتحانات آخر سال، سؤالات امتحانات کلاسي را دوره کنيد تا اشتباهات گذشته را تکرار نکنيد.
- بهترين روش يادگيري را که براي شما مؤثر بوده، انتخاب کنيد.
- روشهايي که براي شما کارآيي لازم را نداشته، کنار بگذاريد.
- سعي کنيد بهترين روش را پيدا کرده و بر روي آن تمرين کنيد تا به نتيجه مطلوب برسيد.